บันทึกไว้..เตือนใจตน
******************************
ทุกท่วงทำนองของชีวิต
ผู้ลิขิตลีลาคือตัวฉัน
ทุกข์สุขร้อนหนาวของชีวัน
เปรี้ยวเค็มจืดเผ็ดมันสรรสร้างเอง
ลิขิตทุกลีลาไว้เป็นบท
กำหนดช่วงตอนให้เหมาะเหม็ง
ไม่เข้มงวดหรือขึงตึงคราบรรเลง
รู้ปรับมั่นผันเร่งไม่หย่อนยาน
ลีลาชีวิตที่ปรารถนา (ในปีแพะ..เจ้า)
จะทำให้หรรษาตามคำขาน
จะเพิ่มสุขให้ชีวิตได้เบิกบาน
จะถือธรรมพร้อมให้ทานด้วยจิตใจ
ข้อกำหนดบทบาทของชีวิต
หนึ่งตั้งจิตอารมณ์ให้ผ่องใส
จะรักษาเคียงคู่อยู่กับใจ
โลกนั้นไซร้สวยพลันหากฉันทำ
ข้อสองด้านอาหารการกินอยู่
เลือกสรรสู่ร่างกายห้ามอิ่มหนำ
อิ่มน้อยน้อยกินน้อยน้อยไม่ระกำ
ไม่ทุกข์ซ้ำทุกข์ซ้อนตอนหลังกิน
ออกกำลังหลังงานเป็นข้อสาม
จะทำตามให้ได้ดั่งถวิล
ครึ่งชั่วโมงของทุกวันเป็นอาจิณ
จะไม่สิ้นพยายามความตั้งใจ
ลดอารมณ์โกรธง่ายเป็นข้อสี่
ลดลดสิลดแล้วดีรู้ใช่ไหม
ลดแล้วเกิดประโยชน์บานตะไท
ลดให้ได้ลดแล้วดีที่ตัวตน
ข้อห้านั้นทำอยู่ดูดีแล้ว
แสนเพริศแพร้วการงานตระการผล
ทำทำทำทุกอย่างเต็มกมล
จนเกิดผล “ผลึกชีวิต” ของผู้ลิขิตเอง.
**********************************************
ศน.อ้วน : เรียงร้อยถ้อยคำ นำสู่การปฏิบัติ เป็นกิจวัตรของชีวิต
